به گزارش ایسنا، اگر چنین موضوعی صحت داشته باشد، عمده موفقیت برنامه اوپک که به دنبال طراحی استراتژی جدیدی در آینده است، به اقتصاد جهانی و روند رشد تقاضا بستگی خواهد داشت.
این نتیجه‌گیری گزارش جدید موسسه مطالعات انرژی آکسفورد (OIES) بوده که به بررسی عوامل تاثیرگذار بر نفت در سال‌های اخیر پرداخته است و بر همین اساس چهار دوره اصلی را مشخص کرده که عبارتند از:
1) دفاع اوپک از سهم بازار در فاصله سال 2013 تا 2015
2) تولید بالای اوپک/استراتژی قیمت پایین برای زمین زدن شیل بین 2015 تا 2016
3) کاهش تولید کشورهای اوپک و غیراوپک بین ژوئن 2016 تا آوریل 2017
4) استراتژی اوپک برای کاهش سطح ذخایر از مه 2017 تاکنون
بررسی این چهار مرحله نشان داده تقاضا به شکل باورنکردنی مهم است و بیش از آنچه بازار تصور می‌کند، بر روند قیمت‌ها تاثیرگذار است. طی پنج سال اخیر عمده تمرکز رسانه‌ها و تحلیلگران روی عرضه (رشد شیل آمریکا یا کاهش تولید اوپک) بوده است اما شواهد نشان می‌دهد کندی تقاضا یا رشد غیرمنتظره آن تاثیر بسیار بیشتری دارد.
تلاش‌های اوپک برای لبریز کردن بازار از عرضه در سال 2015 و 2016 کمک کرد شیل آمریکا ضربه بخورد اما این استراتژی در شرایطی پیاده شد که اقتصاد جهانی از رشد بازمانده بود و این زمان نامناسب به ریزش قیمت‌ها منتهی شد. در این بین، اگرچه اوپک سال گذشته میزان عرضه به بازار را محدود کرد، اما رشد قابل توجه قیمت نفت عمدتا تحت تاثیر قوی شدن اقتصاد بود.
بر اساس گزارش اویل پرایس، این فقط یک داستان جالب نیست بلکه درس‌هایی برای اوپک دربردارد که سرگرم بررسی گزینه‌های پیش رو است. طبق گزارش OIES، یک عامل کلیدی که باید در سیاست نفتی فعلی اوپک لحاظ شود، انتظار برای رشد قوی تقاضای جهانی است. قیمت نفت در سال 2019 عمدتا تحت تاثیر دورنمای رشد تقاضا خواهد بود.
بنا بر برآورد این موسسه، ضعف غیرمنتظره اقتصاد می‌تواند قیمت هر بشکه نفت را تا 5 دلار کاهش دهد در حالیکه افزایش قابل توجه تولید شیل قیمت‌ها را تنها 2.50 دلار پایین می‌برد.
